Pierwsze super gwiazdy piłki nożnej

Corinthians Football Club

Angielski amatorski klub piłkarski istniejący w latach 1882–1939.

Przede wszystkim temu klubowi przypisuje się spopularyzowanie futbolu na całym świecie, promując sport i grę fair play, a także propagujący ideały amatorskości.

Klub słynął z etosu “sportowego fair play, grania dla miłości do piłki nożnej”. “Corinthian Spirit”, wciąż rozumiany jako najwyższy standard sportowego stylu, często kojarzy się z tą drużyna. Ten duch został znakomicie podsumowany w ich stosunku do rzutów karnych; “Według ich zasad, dżentelmen nigdy nie popełniłby umyślnego faulu na przeciwniku, więc jeśli rzut karny został przyznany przeciwko Koryntianom, ich bramkarz odstąpiłby na bok, opierając się leniwie o słupek bramki i obserwował kopnięta piłki zmierzająca do bramki. Jeśli sami Koryntianie wygrali niesłusznie rzut karny, ich kapitan wziąłby krótki rozbieg do piłki i z uśmiechem na twarzy przekopałby futbolówkę wysoko nad poprzeczkę bramki.

Między innymi Real Madryt został zainspirowany białymi koszulkami Corinthians które noszą po dziś dzień, podczas gdy jeden z najbardziej utytułowanych klubów z duża liczba fanatycznych kibiców w Brazylii Corinthians Paulista, zwycięzca miedzy innymi FIFA Club World Cup w 2000 i 2012 roku przyjęli ich nazwę i stworzyli swój własny klub po wizycie Corinthian FC w Sao Paulo w 1910 roku. 

Ale po kolei….

Klub został założony 28 września 1882 roku przez Nicholasa Lane Jacksona znanego również jako „PA”, asystenta sekretarza związku piłki nożnej w małym pokoju na trzecim piętrze ulicy Paternoster Row 28, przy padającym cieniu z lampy gazowej katedry St. Paul’s. Początkowo zespół składał się głównie z absolwentów uniwersytetu w Oxfordzie.

W tym czasie futbol był nadal amatorski, a angielska piłka nożna zdominowana przez południowe kluby. W międzynarodowej piłce nożnej (która nie rozprzestrzeniła się poza granice ojczystych krajów), Szkocja zwyciężała, wygrywając trzy kolejne mecze w Anglii z wynikiem 5-1, 6-1 i 5-4.

Jackson przypisywał sukces Szkocji “większym możliwościom, jakie nasi przeciwnicy posiadają grając częściej razem”. Większość zawodników grająca w reprezentacji Szkocji występowała na codzień w najstarszym klubie piłkarskim w Szkocji Queens Park Football Club – założony w 1867 roku w Glasgow. Jackson miał na celu przeciwdziałanie temu poprzez stworzenie klubu “złożonego z najlepszych amatorskich graczy w królestwie”. Aby osiągnąć ten cel, Corinthian F.C. starali się unikać grania w soboty (aby piłkarze mogli grać w innych klubach). Pierwsza proponowana nazwa klubu to “Wednesday Club”, ale została zmieniona na “Corinthian Football Club” na sugestię Harry Swepstone.

“W ciągu dwudziestu lat Koryntianie stali się największym i najbardziej atrakcyjnym zespołem piłkarskim, który wtedy był znany, z inteligentną nonszalancją, w dopasowanych koszulach i dobrze skrojonych spodenkach, które wniosły do ​​gry jakość i kulturę”.

Biorąc pod uwagę, że konstytucja klubu oświadczyła, ze drużyna nie powinna “rywalizować o żadne trofeum, grać w żadnej profesjonalnej lidze oraz grać o nagrody  pieniężne”,Corinthian FC początkowo grali jedynie mecze towarzyskie. Wyjątek został później wykonany dla Szeryfa londyńskiej Charity Shield. Klub mógł wygrać Puchar Anglii (FA Cup)wielokrotnie, gdyby rywalizowali w tych rozgrywkach – krótko po tym, jak Blackburn Rovers pokonał Queen’s Park w finale z 1884 roku, Corinthian wygrali z  Blackburn 8-1. Podobnie, przeciwko drużynie Bury FC, która pokonała Derby County 6-0 w finale 1903, Corinthian FC wygrali z „The Shakers” 10-3. W 1904 r. Corinthian FC pokonał Manchester United 11-3 w pokazowym meczu na stadionie w Leyton, co jest największą porażką United w historii tego klubu. 

W latach 80. XIX wieku większość powołań do reprezentacji Anglii przyznawano graczom z Corinthian FC, a w dwóch meczach „Synów Albionu” przeciwko Walii w 1894 i 1895 roku cały zespół składał się z zawodników Corinthian FC (wyczyn nie osiągnięty przez żaden inny klub w historii) 

W drużynie z Corinthian FC występował również Andrew Watson który jest powszechnie uważany za pierwszego na świecie czarnoskorego człowieka, która grała w piłkę nożną na poziomie międzynarodowym. Watson rozegrał trzy mecze w reprezentacji Szkocji w latach 1881-1882.

Charles Wreford-Brown to kolejna osoba o której nie można zapomnieć wspominając „ złote lata” Corinthian FC. 

Reprezentował on klub w 161 meczach strzelając 8 bramek. 

Był również kapitanem reprezentacji Anglii w piłce nożnej, a podczas epoki wiktoriańskiej był krykiecikiem powiatowym, a później działał jako prawnik sportowy w XX wieku. Wreford-Brown jest uznawany za twórcę terminu „soccer” jako skrót nazwy stowarzyszenia piłki nożnej(association football).

Piłka nożna w Anglii stawała się z roku na rok coraz to bardziej profesjonalna co utrudniało Koryntianom rywalizację z najlepszymi drużynami w Anglii. 

Postanowili zatem rozpowszechniać piłkę nożna na całym świecie organizując 34 mecze pokazowe z klubami i reprezentacjami piłkarskimi na całym świecie, między innymi wygrywając z reprezentacjami Brazylii, Niemiec, Belgii, Holandii czy Południowej Afryki.

W pierwsza zagraniczna wyprawę Koryntianie wybrali się latem 1897 roku w trzy – tygodniowy rejs statkiem do Południowej Afryk, rozgrywając 23 mecze – wygrywając 21 z nich, strzelając 113 bramek i tracąc zaledwie 15.

Należy zaznaczyć iż skład Corinthian FC liczył zaledwie 14 piłkarzy.

Rok później wybrali się na wyprawę do Węgier i Austrii wygrywając wszystkie swoje mecze. 

Następnie wizyta w „nieznane” do Skandynawii i kolejne zwycięstwa na boiska trawiastych o najwyższym standardzie.

W 1906 roku Koryntianie wybierają się na wycieczkę do Północnej Ameryki gdzie rozgrywają  swoje mecze w Kanadzie i U.S.A.

Wygrywają miedzy innymi z Cincinati 19-0 i New York 18-0.

Tego samego roku amatorzy z Corinthian FC wybierają się do Niemiec i Holandii, wygrywając łatwo dwa mecze w Berlinie 11-0 z Germania F.C. i 12-1 z Victoria F.C.

W Holandii piłka stała na wyższym poziomie i pierwszy mecz z The Hague zakończył się zwycięstwem Koryntian 5-1 i 2-1 po zaciętym meczu z reprezentacja Holandii.

Kolejne lata to po raz kolejny wyprawy po Południowej Afryce a także Paryż, Praga i Szwajcaria. 

W 1910 zostali zaproszeni po raz pierwszy do Brazylii przez samego Charles William Miller nazywanego „ojcem Brazylijskiej piłki nożnej” który podczas studiów w Anglii reprezentował barwy Corinthian FC.

W pierwszym meczu w Rio wygrywają 5-2 z Reprezentacja Brazylii. Następnie w Sao Paulo wygrywają z miejscowymi piłkarzami 8-2. Na ich cześć po wcześniejszym uzyskaniu zgody od władz Corinthian FC, zakładają w 1910 roku drużyne SC Corinthians Paulista, która w późniejszym czasie odnosi wiele sukcesów w Brazylii i na świecie, miedzy innymi zdobywcy FIFA Club World Cup w 2000 i 2012 roku oraz Copa Libertadores w 2012 roku.

Gdy ogłoszono nowinę o wybuchu I wojny światowej w 1914 roku, Koryntianie przebywali na statku w drodze na trzecia wyprawę po Brazylii. Po dopłynięciu do brzegu i usłyszeniu nowiny o wybuchu wojny natychmiast podjęto decyzje o odwołaniu wszystkich spotkań i powrocie do kraju aby wstąpić w szeregi Brytyjskiej Armii i spełnić swój obywatelski obowiązek.

Podczas I wojny światowej zmarło ponad 70 ówczesnych i byłych zawodników, członków klubu.

Żaden inny klub piłkarski na świecie nie poniósł takich strat.

W latach 20-tych po zakończeniu I wojny światowej, próbując ożywić zainteresowanie klubem, Corinthian FC zaczął brać udział w Pucharze Anglii. Ich inauguracyjny mecz na wyjeździe przeciwko Brighton & Hove Albion 13 stycznia 1923 roku zakończył się remisem 1: 1. Po kolejnym remisie 1-1 w rewanżu na stadionie Crystal Palace, Corinthian ostatecznie przegrali kolejny mecz 1:0 – 22 Stycznia, na stadionie Stamford Bridge przed 45 000 tysięczna publicznością.

Pomimo porażki, pierwsze próby gry w pucharze FA Cup można były uznać w pewnym sensie za wielki sukces Koryntian ponieważ ich 3 pierwsze mecze obejrzało ponad 90 tys widzów.

W następnym roku Koryntianom poszło już trochę lepiej pokonując w 1 rundzie Blackburn Rovers , po czym musieli uznać wyższość drużyny West Bromwich Albion.

W ciągu następnej dekady Corinthian FC nadal przyciągał tłumy widzów, którzy mogli oglądali swoich pupili w  pucharowych meczach przeciwko profesjonalnym klubom, miedzy innymi:

1923 – 45,000 v Brighton 

1924 – 50 000 v West Brom 

1925 – 38 000 v Sheffield Utd

1926 – 42,000 v Manchester City 

1927 – 56,000 v Newcastle Utd 

1929 – 42 000 v West Ham Utd

W 1930 roku, po tym, jak Koryntianie pobili posiadaczy Pucharu Szwajcarii, Young Boys of Berne 7-1 podczas Wielkanocnej Podróży po Szwajcarii, lokalny dziennik Der Kicker napisał:

“The Corinthians byli lepsi w każdym aspekcie gry, w kontrolowaniu piłki, w obronie i dryblingu, ruchu ciała , rozpoczynaniu błyskawicznych kontr i szybkich akcji po skrzydłach. Taktycznie subtelniejsi, grali  czysto i w sportowej walce, z młodzieńcza radością, gra ta była smakołykiem dla konesera. ”

Pod koniec lat trzydziestych zainteresowanie amatorskim futbolem wystawowym zanikło i ostatecznie zdecydowano, że Corinthian FC powinien połączyć się z The Casuals FC, klubem, z którym dzielili bardzo wielu graczy w poprzednich dekadach. Oba kluby odbyły trasę koncertową pod tytułem “The Corinthians and Casuals” w 1937 r., A następnie obie były prowadzone przez wspólny komitet.

Tak więc 1 maja 1939 r. Corinthian Football Club połączył się z The Casuals, aby utworzyć Corinthian-Casuals FC. Do dziś klub nadal przestrzega podstawowych zasad amatorskości, fair play, sportowego stylu i “ducha korynckiego”.

A już wkrótce relacja z wizyty Przeworskich emigrantów z obiektu King George’s Field Arena, gdzie obecnie swoje mecze rozgrywa drużyna Corinthian-Casuals. 

Postaramy się również przedstawić w skrócie historie Corinthian-Casuals od roku 1939 do czasów współczesnych, ponieważ są Oni tak samo jak Orzeł klubem amatorskim z wiernymi i pełnymi pasji kibicami, którzy są z klubem na dobre i na zle.

Info: britishpathe, wikipedia, when Sunday Comes, corinthian-casuals.com,